Holaxe ba, udara ari zaigu joaten aurtengoan ere oporren deskantsua ziztu bizian igaro ondoren. Berriro ere eskola eta ikastoletako ateak ireki, gelak txukundu, mantalak astindu eta koaderno berriak erosteko ordua etorri da…
gaur 8
Pasa dira «San Iñaziyuek». Hango tiobibo eta kontzertu, bertako banda herriko kaleetatik gora eta behera, txosnak, dantzak, amodio-kontuak, gaupasak, Gixau Txapelketa, elektrotxufla eta txikiteo luzeak.
Ez dakizu zer norabide hartu zure bizitza profesionalean? Konfiantza galdu duzu zure garai bateko abilidade sendoetan? Ez zara ondo moldatzen ziurtasun-gabezia kudeatzerakoan? Azken boladan burumakur zabiltza, borrokarako gogoa eta kemena galduta?
Gaur egun horrenbeste erabiltzen dugun «freelance» anglizismoa ahotan hartzean, balizko askatasunetik zenbait enplegu-emailerentzat bere lana saltzen duen langileaz ari gara.
Nerabezaroa. Noiz hasi eta noiz amaitzen den bizitzako aldi korapilatsu naiz eder hau ezin dugu erraz zehaztu. Batzuek diote orain lehenago hasten dela eta geroago amaitu.
Ez dago munduan okerreko gorputz transik. Izan ere, jaio garen materialtasun horretatik abiatzen dugu denok bizitza eta gorputz guztiak dira duin eta maitagarri. Indar-ideia hori defendatzen du Miquel Misse soziologo eta aktibista transak “A la conquista del cuerpo equivocado” liburuan.
Bagara, hor gaude, eta ospatzekoa da historiaren atzealdean emakume aitzindariek abiarazi zuten borroka politikoari esker egun gozatzen eta pairatzen dugun orainaldi zabal eta labaingarri hau.
Gaur, Anoetarako bidean, gure semeak honakoa esan dio arrebari: «Begiratu, hor goian ikusten dituzun etxe eder horiek Realeko jokalarienak dira!». Eta arrebak erantzun, «zeinenak, neskenak edo mutilenak?».