Garai batean egunkariak jaten genituen. Hitzez hitz, esaldi bat bera ere irensteari utzi gabe. Bereziki neguko igandeetan, ez zegoen gauza hoberik gosaldu bitartean egunkariak irakurtzea baino. Orain ez bezala, denbora ematen genuen irakurtzen, denbora genuelako. Izan ere, orduei flakatzeko dieta jarri dietenetik ematen du ez dugula ezertarako astirik. Garai haietako ordu luze eta lodiak faltan botatzen ditut, gogoeta nostalgikoek ezer gutxi balio duten arren.

Bizitza aurrera doan heinean harremanak aldatzen joaten dira, aldi ebolutibo bakoitzean pertsona ezberdinak suertatzen dira gure alboan.

Akaso gurea bezalako gizarteetan ahalegin handirik egin behar ez dugunez gosea asetzeko, hura beste leku batzuetara desbideratzen dugu. Hala, niaren aterpean hamaika gose proiektatzen ditugu gure ezdeusa despistatzeko: betiko jakin, atsegin, diru edo ondasun goseari gehitu beharko zaizkie egungo sareetakoak, like eta match gose bezalakoak.

Psikofarmakoen diktadurapean bizi gara aspaldi. Pandemiak, beste hainbat gauzatan bezala, agerian utzi du osasun sistema publikoak osasun mentalarekin duen utzikeria

Bizitza aurrera doan heinean harremanak aldatzen joaten dira, aldi ebolutibo bakoitzean pertsona ezberdinak suertatzen dira gure alboan.

Ohartarazita geunden. Sinesgogorrenek ere behingoz onartuko dute fikzioak abisu eman zigula.

Lan kontuak direla-eta Andaluzian egotea egokitu zait azken bero boladan. Bertan udara gero eta goizago dator, eta aurten udaberriak nekez izan du aukera burua ateratzeko.

Orain dela 25 urte ezagutu genuen elkar Azpeitiko gaztetxearen bueltan. Baina gure arteko harremana –hartu eta emana– Hernanin kozinatu ze

Metabertsoa hedabideetan bolo-bolo hizpide dela ikusten dugun honetan, Putinen erasoa etorri zaigu Mendebaldeko paradisu artifizialei enbarazu egitera.

Aurten gozatu ditugu pixka bat inauteriak. Gogoan dut duela bi urte inauteri ondoren hasi zela amesgaizto

Gure garai bateko bizitza nonbait gelditu da izoztua edo. Askotariko bizitzak daude, eta jakina, zentzu gutxi dauka «bizitza» singularrean aipatzeak. Baina akaso badugu orain gizakiok amankomunean pandemiak areagotu duen zerbait.

2022a izango omen da pandemia kontrolatuko den urtea, dela pandemia, dela plandemia dela delakoa… Azken bi urte hauek eromena izan dira. 

Gabonak ate joka ditugu oraintxe bertan, eta urtero bezala hasiko dira familiak zoratzen. Barkatu, hobeto esanda, familietako batzuk, ia gehienetan emakumeak.

Hauxe da aspaldian entzun dudan istorio politenetakoa. Mexikon oso berezia izaten da Hildakoen Eguna eta beraientzat oso egun garrantzitsua. Tximeletak egun horretan oso urrutitik iristen dira.

Zaharrek islatzen dute erabat gure gizarteak baztertzen duen guztia edo, hobeto esanda, gizarte horrek eraikitako zahartzaroan pairatzen dute haiek funsgabe hamaika zama.

Irailaren 10a izan da Suizidioa Prebenitzeko Nazioarteko Eguna. Kosta egiten zaigu, eta kosta egiten zait gai horretaz hitz egitea.

Boom-boom! Eztanda egin du medioetan «baby boom»-aren belaunaldia osatzen dugunon pentsioen auziak.

Bukatu da aurtengo ikasturtea ere. Ikasturte zaila izan da.

Argiak erreportaje sakon bat egin du pandemiaren eraginari buruz LH-n eta DBH-n. Bertan Jon Ziarsolo lankidearen iritzia azaltzen da.

Emozioek ba al dute ideologiarik? Printzipioz badirudi ezetz, emozioak gure baitako edo inguruko aldaketen/estimuluen aurrean gure gorputzak ematen dituen erantzun edo erreakzio organikoak direlako, izan fisiologikoak, psikologikoak edo konduktualak.

Atzo egunkari batean irakurri nuen elikadura zailtasunak %50 gehitu direla gazteen artean pandemiaren ondorioz. Ikaragarria da datu hori eta datu horrek atzean dakarren guztia.

Mari Karmenek 80 urte ditu. Pandemian zehar, bere gurpil-aulkian eserita, apenas bota du hitzik, bere baitara bildurik.

Covid-19a luzaroan gogoratuko dugu garai hau bizi izan dugun guztiok. Beldurrezko pelikula luze bat balitz bezala, bukaerako argia ikusten kostatzen zaiguna.

Banakako eta taldeko helburua kutsatua ez izatea bilakatu den honetan, Marina Garces filosofo kataluniarrak batak bestea kutsatzea proposatu zigun azken Feministaldian, zehazki pentsamenaren bidez eragiten den kutsadura baliatuz.

2020ko abendua. Urte luzez gogoratuko gara igaro den urteaz. Oroitzen naiz Azpeitiko inauterietan tipo bat ikusi genuela koronabirusez mozorrotuta, eta bere laguna txinatarrez jantzita.

Hausnarketa eta gozamen iturri dira euskara eta feminismoa txirikordatuak ikusten ditugun bakoitzean gure bizitzen dinamikak aztertzeko.

Menopausiaz asko hitz egin da baina menopausiaren aurreko zikloaz gutxiago. Eta aldi horrek nerabezaroarekin duen lotura izugarria da.

Hausnarketa eta gozamen iturri dira euskara eta feminismoa txirikordatuak ikusten ditugun bakoitzean gure bizitzen dinamikak aztertzeko.

A zer-nolako urte zail eta xelebrea daramagun… 2021a lasaiagoa etorriko ote da! Alabarekin konfinamendu garaian serieak ikusten hasi nintzen, une haiek bion artean konpartitzen genuen denbora bihurtuz.

Maskara jarri diozu mugikorrari baina, halere, ez zara kontrol-kutsaduratik libratu. Hor dabil teknologiak suspertzen duen dopamina jo eta ke zure nahia irabazi arte.

Konfinamendu garaian, doluaren inguruko trebakuntza jaso genuen. Eta, trebakuntza saio horretan, ideia oso interesgarri bat entzun genuen eta, ondoren, landu: hain justu ere, dolua taldean lantzearen garrantzia.

Sistema ekonomiko suntsitzaile honek ekarritako egoera pandemiko berri honetan, etorkizuna irudikatzeko baieztapen erabatekoak baino, galderak ditugu.

Zazpigarren astea etxean konfinaturik gaudela, pandemia arraro batek gure lurraldea eta mundu osoa jo ondoren. Zazpi aste informazioa lortzeko bide ezberdinez hausnartzeko eta eztabaidatzeko.

Zer ikasiko dugu bizitzen ari garen konfinamendu egoeratik? Zer ondorio izango ditu horrek guztiak gure ikuspuntu, jarrera eta ekintza politikoetan, pertsonaletan zein sozial-komunitarioetan? Eta gizartean?

Aurtengoz, joan dira inauteriak, gure inguruan hain sentsazio ezberdinak pizten dituzten festak. Badago edozein lekutara joango litzatekeen jendea mozorrotzearen inguruan edozer gauza entzun aurretik.

Diskurtso hegemonikoek zutabe-balio irmoetan finkatuak egonagatik nolabaiteko malgutasuna erakuts dezakete beren mundu ikuskera eta interesak igortzerakoan.

Amaitu zen 2019a ere, eta hemen dugu jada 2020a. Txikia nintzenean uste nuen 2020an espazio ontziak ibiliko zirela zerutik barrena, ezin bainuen imajinatu ere egin 2020an zer gertatuko ote zen.

Gurasoak kezkatuta daude. Irakasleak kezkatuta daude. Eta adin txikikoak, bitartean, haur zein nerabe, beraien bizitzarekin aurrera doaz pantailaren aurrean. Bizitzaren gaindigitalizazioaren aurrean, beraz, zer egin? Nola jokatu?

Belaunaldi geroz eta zorrotzagoak gara. Guraso bezala izugarria da gure seme-alabekiko dugun exijentzia, geroz eta handiagoa. Baita bezero moduan ere.

Egungo bizimoduaren ezaugarrietako bat dirudi errealitateak –betikoak, garai batean harraskatzen, musukatzen, ukitzen genuen errealitate horrek– nonbaitera alde egin duela.